Niedrożność cewki moczowej u kotów

NIEDROŻNOŚĆ CEWKI MOCZOWEJ U KOTÓW

Niedrożność cewki moczowej u kotów to problem często spotykany w praktyce weterynaryjnej. Możemy wyróżnić kilka przyczyn tego zaburzenia, takich jak: obecność w cewce złogów organicznych (czopów) lub kamieni, zwężenie cewki lub jej nowotwór. Jak się jednak okazuje poza mechanicznym zablokowaniem cewki bardzo często mamy do czynienia z niedrożnością czynnościową.

Niedrożność cewki to stan uleczalny, mimo że czasami mogą towarzyszyć mu zagrażające życiu zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej w związku z rozwijającą się azotemią lub mocznicą.

Ryzyko wystąpienia niedrożności cewki moczowej jest większe u samców (węższa i dłuższa cewka niż u samic), kotów niewychodzących i z nadwagą.

Najczęstsze objawy niedrożności cewki to:

parcie na mocz;
częste wchodzenie do kuwety i trudności w oddaniu moczu;
wokalizacja;
krwiomocz.

Jeżeli zauważysz je u swojego kota bezzwłocznie udaj się do lekarza weterynarii, gdyż niedrożność jest stanem nagłym zagrażającym zdrowiu i życiu pupila.

W diagnostyce niedrożności cewki moczowej oraz jej przyczyny oprócz wywiadu i badania klinicznego konieczne są badania dodatkowe takie jak badania krwi i moczu, usg, rtg, ekg.

Kolejność działań terapeutycznych i ich szybkość zależą od stanu kota, stopnia rozciągnięcia pęcherza moczowego oraz wyników badań dodatkowych. Stabilizacja stanu pacjenta i leczenie skutków niedrożności mają kluczowe znaczenie przed wprowadzeniem pacjenta w znieczulenie ogólne w celu udrożnienia cewki moczowej. Najważniejsze zaburzenia wymagające leczenia to hipowolemia, która polega na zmniejszeniu objętości krążącej krwi oraz hiperkalemia czyli nadmiar potasu w organiźmie. Po stabilizacji pacjenta dokonuje się znieczulenia oraz przywrócenia drożności cewki za pomocą cewnika. Lekarz może podjąć decyzję o uprzednim leczniczym nakłuciu pęcherza moczowego.

Po przywróceniu drożności cewki prowadzona jest intensywna opieka do czasu ustąpienia zaburzeń metabolicznych. Obejmuje ona dbanie o cewnik, jeśli pozostał na dłużej, monitorowanie pacjenta pod kątem diurezy i wtórnego zakażenia dróg moczowych, podawanie płynów, leków przeciwbólowych i zwiotczających bądź przeciwskurczowych.

Bardzo ważnym elementem leczenia i zmniejszenia ryzyka nawrotu jest ograniczenie stresu oraz zwiększenie spożycia wody. Efekt taki można uzyskać przez wydłużenie kontaktu właściciela z kotem, poprawę higieny kuwet oraz zwiększenie ich ilości, przejście na dietę wilgotną oraz zwiększenie dostępności wody, wzbogacenie środowiska (drapaki,zabawki etc.), zastosowanie feromonów.

W przypadku nieodwracalnych zmian w cewce moczowej powodujących jej niedrożność, nawracających zaburzeń w oddawaniu moczu związanym z niedrożnością i nie reagujących na leczenie farmakologiczne, dietetyczne i behawioralne oraz w sytuacjach nagłych lekarz może podjąć decyzję o wykonaniu uretrostomii kroczowej popularnie zwanej wyszyciem cewki moczowej. Mimo,że zabieg obarczony jest dużym ryzykiem powikłań śród- i pooperacyjnych czasami jest to jedyna metoda na utrzymanie długotrwałej, dobrej jakości życia.